هو المحبوب

کتاب مقدس زرتشت (اوستا) نامیده می‌شود اوستا که به معنای اساس و بنیان و متن است هشتصد سال پس از زرتشت نوشته شده است بعد از سوزاندن اوستا و سایر کتب در حمله اسکندر مقدونی مؤبدان زرتشتی اوستای کنونی را از قطعات پراکنده و محفوظات و روایات پدید آوردند.
اوستای کنونی از لحاظی به چهار قسمت تقسیم‌ می‌شود:
1. یَسْنا که حاوی گات‌ها یعنی سرودهای پاک است. گاتها قسمتی از سرودهای منظومی است که از نیایش‌های زرتشت برجای مانده، و به صورت مناجات و مکالمة بین زرتشت و (اهورامزدا = خدای زرتشت) که حاوی نکات دقیق فلسفی است. سرودهای منثور زرتشت از بین رفته، امّا سرودهای منظوم کم و بیش در خاطره‌ها مانده بود که هنگام جمع‌آوری بعدی کنار هم قرار می‌گرفت و تنظیم می‌شد.
2. (وِیسْپردْ) یعنی ادعیه و ستایش جملة سران خلقت: بخش ویسپرد در حقیقت از ملحقات (یسنا) است.
3. (وِنْدیداد) یعنی قانون بر ضد دیوها که مجموعة قوانین و احکام شرعی و عرفی، دربارة حلال و حرام و نجس و پاک و در بیان افسون‌ها و اورادی ضد شیاطین و دیوها است.
4. (خردة اوستا = اوستای کوچک) که مشتمل (یشت)‌ها در مدح خداوند و سران خلقت و نیایش‌های لازمه و ادعیه و نماز دربارة اشیاء مقدسه و فرشتگان است.[1]
امّا تورات که واژه‌ای عبری است